A Dog Named Happy
Ang aso ni Karen ay pampered at spoiled
She thinks she's a human, she thinks she's not a dog
Mukhang merong pulgas, laging nagkakamot
Ugaling habulin ang sariling buntot
Siya'y parang whirligig na ikot nang ikot
Kapag siya'y aking nakakagalitan
Siya ay nag-e-emote, marunong masaktan
Siya'y nagtatampo, siya'y nagdaramdam
Sa ilalim ng sofa siya'y nagtatago
Siya'y maghapon doon, hindi kumikibo
Ang nakasungaw lang ay ang kanyang ulo
Hindi lumilingon as there I come and go
Pero paningin niya'y sinusundan ako
Para siya lumabas, para pakainin
Kinakailangan pang siya ay sunduin
At hindi lalakad, kelangang kalungin
Pero pag gusto kong drama niya'y matapos
Kukuha lang ako ng plastic o supot
Pag nilamukos ko at kanyang narinig
Siya ay lalabas, takbo, at full speed
She's thinking that I have for her something to eat
Sino man sa 'min ang lalayo, aalis
At nahalata niyang na ay nakabihis
Siya'y di mapakali, siya'y nangangalabit
Ibig sabihin no'n, siya din maghahatid
hanggang do'n sa driveway, hanggang doon sa gate
Ikaw na umalis, pag na ay dumating
Kailangang siya ang una mong batiin
Siya'y kahol nang kahol, hindi siya titigil
Hangga't ang tiyan niya'y di mo kinakamot
O balahibo niya'y di mo hinahaplos
Kinaakailangang ito ay gawin mo
At pag di nasiyahan, kelangang may take 2
At meron din siyang kakatwang ugali,
Kapag natutuwa ay napapaihi
Oftentimes sa balahibo niya sa puwet
Malagkit na pupu ay may dumidikit
Siya'y uncomfortable, shy at laging kimi
Sa ilalim ng mesa, doon siya palagi
Parang nahihiya na siya ay marumi
Hindi lamang ito, siya pa'y intrigera
Mahilig sumali sa away ng iba
Pag me mga pusang sa labas nag-away
Siya'y nagagalit, siya ay kumakawkaw
Parang sinasabing 'Hwag kayong maingay! '
[...] Read more
poem by Pacific Hernandez
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
