Toe Geluk rijdt voort!
Ik houd van lekke
rubbertubes geur,
rijdt op Geluk
van alles stuk,
-ach arm kind-
totdat ik lome
voeten, duizend sterren
aan hen vind.
Als een waterkever
altijd zoekend naar de rand
van ommekeer.
Ik houd ook zeer
van bellenblazen,
blaas er veel te veel.
Aan de kust
wat pierewaaiend
bouw ik een zandkasteel
.......al in de lucht.
Ben ik op de vlucht?
'Toe Geluk rijdt voort,
rijdt voort Geluk,
ik heb je heus
wel gehoord! ! '
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Related quotes
Twin State
university of chicago summer basketball
university of chicago summer camp
university of cincinati baseball camp
university of cincinnati basketball camp
university of cincinnati football camp
university of cincinnati lacrosse camp
university of cincinnati soccer camp
university of cincinnati youth basketbal
university of cinncinati football camp
university of colorado basketball camp
university of colorado basketball camps
university of colorado cross country cam
university of colorado football camp
university of colorado soccer camp
university of colorado soccer camps
university of colorado sports camps
university of colorado summer camp
university of colorado summer camps
university of colorado team lacrosse cam
university of connecticut basketball cam
university of connecticut football camp
university of connecticut girls volleyba
university of connecticut soccer camp
university of connecticut volleyball sum
university of ct summer volleyball camp
university of dallas cross country camps
university of dayton and goalkeeper camp
university of dayton baseball camp
university of dayton basketball camp
university of dayton camps
university of dayton ohio atheletic camp
university of dayton socccer camp
university of dayton soccer camp
university of dayton summer soccer camp
university of dayton volleyball camp
university of delaware 4h camp
university of delaware 4h camp applicati
university of delaware baseball camp
university of delaware camps
university of delaware field hockey camp
university of delaware football camps
university of delaware girls lacrosse ca
university of delaware lacrosse camp
university of delaware soccer camp
university of delaware tiina martin camp
university of delaware volleyball camp
university of delaware youth camps
university of delware soccer camp
university of denver and lacrosse camp
university of denver swimming summer cam
[...] Read more
poem by Caasder Fronds
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Afrikaans: Sterregordels, Stilsonjare, Tydsbroekspypdinge, Haarsliert
Sterregordels
Cosmology in Afrikaans is an ode to joy, the
terms form sing-song strings with delightful
sounds “ewigbewegende elektron”
continuously spinning electron
“elektron in die hart van die atoomkorrel”
electron in the centre of the atom particle
- what a song!
“Triljoene Melkwegstelsels waaromheen ons
Melkweg elke tweehonderdmiljoenjaar
wentel – ‘n mallemeule van sterregordels…”
“Dobberende patrone, mesone en elektrone,
'n konfigurasie van konvekse novae”…
- these terms are singing to me!
A merry-go-round of star systems
Quotes from Adriaan Snyman “Die Messias Kode” (The Messiah Code) pp.9,10
Bombardement Van Frekwensies (English Explanation)
Waarmee sal ek hierdie leë oomblikke,
ankerloos, betekenisloos; aan die ewigheid
vasmaak - die gevoelsruimte in my hart
Is leeg, alle gevoel en denke het gesamentlik
in die donker duisternis van my brein ingeval
‘n laserbrein wat die hologramwêreld
Self moet konsituteer uit ‘n bombardement
van betekenislose frekwensies – maar
vandag is die ligstraalfokus uit
My pendulumgedagtes swaai ongefokus rond
die opgerolde, ingevoude ses-en-twintig of
meer dimensies van die virtuele werklikheid
Wil nie vir my oopgaan nie…
All thought and feeling fell into the black hole in my brain and the twenty-six or more rolled-up frequencies of reality does not want to open for me today…
Geloof In Liefde - Faith In Love
[...] Read more
poem by Margaret Alice
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Edgar Cairo
Een rivier
van vuur
een stroom,
een droom,
zwarte spiegel
zwarte boom,
neger oom. *0
Apinti, *1
"atiton-
atititontonton"
woorden magie.
Sranan*, Taki**, *2 **3
Taki, Sranan,
trots als een huis,
statig als de nacht
haar sterrenpracht,
vuurvliegjes melodie,
Oh, Edgar Cairo*! ! ! ! *4
Madrason 10—9-2012
*0/verwijzing naar Uncle Tom's Cabin door Harriet Beecher Stowe
*1/Apinti
De apinti is een enkelvellig slaginstrument dat door de Surinaamse marrons gebruikt werd om berichten door te seinen naar naburige dorpen en/of stammen. Deze manier van berichtenverkeer is door de marrons tot in het recente verleden gebruikt. Dit communicatiemiddel is vanuit de tijd van de slavernij...
*2/Surinaams, Sranantongo (vroeger: Nengre of 'Negerengels') is de Nederlandstalige benaming voor de in Suriname gesproken taal (ook wel Sranan Tongo of kortweg Sranan genoemd) .
*3/Vooral vroeger werd de taal ook wel informeel aangeduid met taki taki of nengre, maar die benamingen worden tegenwoordig als denigrerend ervaren. Van engels creools to talk, Talki.
*4/Biografie
Cairo werd geboren te Paramaribo. Zijn ouders waren afkomstig van een voormalige plantage in het district Para. Hij volgde de lagere school bij de fraters, en haalde het diploma aan de Algemene Middelbare School (AMS) . Vervolgens vertrok hij in 1968 naar Amsterdam waar hij Nederlands en Algemene Literatuurwetenschap studeerde.In zijn laatste boeken openbaarde zich een ernstige psychose. Ook liet hij in 1988 een advertentie in een krant plaatsen met de tekst Jezus terug op aarde. Edgar Cairo, Gods zoon, spreekt alle talen met Jawehs stem en doet grote wonderen.
Cairo werd op 16 november 2000 dood aangetroffen in zijn woning in Amsterdam-Oost. Hij was overleden aan een maagbloeding; op welke dag precies kon niet worden vastgesteld. Hij is 52 jaar geworden. Wikipedia 2012
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Cleanness
Clannesse who so kyndly cowþe comende
& rekken vp alle þe resounz þat ho by ri3t askez,
Fayre formez my3t he fynde in for[þ]ering his speche
& in þe contrare kark & combraunce huge.
For wonder wroth is þe Wy3þat wro3t alle þinges
Wyth þe freke þat in fylþe fol3es Hym after,
As renkez of relygioun þat reden & syngen
& aprochen to hys presens & prestez arn called;
Thay teen vnto his temmple & temen to hym seluen,
Reken with reuerence þay rychen His auter;
Þay hondel þer his aune body & vsen hit boþe.
If þay in clannes be clos þay cleche gret mede;
Bot if þay conterfete crafte & cortaysye wont,
As be honest vtwyth & inwith alle fylþez,
Þen ar þay synful hemself & sulped altogeder
Boþe God & His gere, & hym to greme cachen.
He is so clene in His courte, þe Kyng þat al weldez,
& honeste in His housholde & hagherlych serued
With angelez enourled in alle þat is clene,
Boþ withine & withouten in wedez ful bry3t;
Nif he nere scoymus & skyg & non scaþe louied,
Hit were a meruayl to much, hit mo3t not falle.
Kryst kydde hit Hymself in a carp onez,
Þeras He heuened a3t happez & hy3t hem her medez.
Me mynez on one amonge oþer, as Maþew recordez,
Þat þus clanness vnclosez a ful cler speche:
Þe haþel clene of his hert hapenez ful fayre,
For he schal loke on oure Lorde with a bone chere';
As so saytz, to þat sy3t seche schal he neuer
Þat any vnclannesse hatz on, auwhere abowte;
For He þat flemus vch fylþe fer fro His hert
May not byde þat burre þat hit His body ne3en.
Forþy hy3not to heuen in haterez totorne,
Ne in þe harlatez hod, & handez vnwaschen.
For what vrþly haþel þat hy3honour haldez
Wolde lyke if a ladde com lyþerly attyred,
When he were sette solempnely in a sete ryche,
Abof dukez on dece, with dayntys serued?
Þen þe harlot with haste helded to þe table,
With rent cokrez at þe kne & his clutte traschez,
& his tabarde totorne, & his totez oute,
Oþer ani on of alle þyse, he schulde be halden vtter,
With mony blame ful bygge, a boffet peraunter,
Hurled to þe halle dore & harde þeroute schowued,
& be forboden þat bor3e to bowe þider neuer,
On payne of enprysonment & puttyng in stokkez;
& þus schal he be schent for his schrowde feble,
Þa3neuer in talle ne in tuch he trespas more.
& if vnwelcum he were to a worþlych prynce,
3et hym is þe hy3e Kyng harder in her euen;
[...] Read more
poem by Anonymous Americas
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Dykker-Klokken
Det var i Aaret — — ak! nu kan jeg Aaret ikke huske;
Men Maanen skinnede ret smukt paa Træer og paa Buske.
Vor Jord er intet Paradiis; som Praas tidt Lykken lyser;
Om Sommeren man har for hedt, om Vinteren man fryser.
At melde i en Elegie, hvor tidt vi her maae græde,
Det nytter jo til ingen Ting, kan ei en Christen glæde.
Det var i Aaret, som De veed, jeg ei kan rigtig huske,
Jeg gik om Aftenen en Tour imellem Krat og Buske;
Det hele Liv stod klart for mig, men jeg var ei fornøiet;
Dog muligt var det Nordens Vind, som fik mig Vand i Øiet.
En Tanke gik, en anden kom, og, for mig kort at fatte,
Tilsidst jeg paa en Kampesteen mig tæt ved Havet satte.
I Ilden er der lidt for hedt, paa Jord, som sagt, man fryser,
Og stige i en Luft-Ballon — — nei! nei! mit Hjerte gyser;
Dog muligt at paa Havets Bund i sikkre Dykker-Klokker
Sit Liv man paa Cothurner gaaer, og ei, som her, paa Sokker.
Saa tænkte jeg, og Reisen blev til næste Dag belavet,
(I Dykker-Klokker, som man veed, kan vandres gjennem Havet).
— Af klart Krystal var Klokken støbt, de Svende frem den trække,
Tilskuere paa Kysten stod, en lang, en broget Række;
Snart var det Hele bragt i Stand, jeg sad saa luunt derinde,
Nu gleed da Snoren, Tridsen peeb, jeg blev saa sær i Sinde, -
For Øiet var det sort, som Nat, og Luften pressed' saare,
Den trykkede som Hjertets Sorg, der lettes ei ved Taare. -
Det var, som Stormens Orgel slog — jeg kan det aldrig glemme!
Som naar i Ørknen en Orkan med Rovdyr blander Stemme.
— Men snart jeg blev til Tingen vant, og dette saae jeg gjerne;
Høit over mig var ravne-sort, det bruste i det Fjerne.
Der Solen stod saa rød og stor, men ei med mindste Straale,
Saa at man uden sværtet Glas „ihr' Hoheit" kunde taale.
Mig syntes Stjerne-Himlen hist i sin Studenter-Kjole
Lig Asken af et brændt Papir, hvor Smaa-Børn gaae af Skole.
— Rundt om mig klarede det op, jeg hørte Fiske bande,
Hver Gang de paa min Klokke løb og stødte deres Pande.
Men Skjæbnen, ak! det slemme Skarn, misundte mig min Glæde,
Og som en Sværd-Fisk var hun nu ved Klokkens Snoer tilstæde,
Og hurtigt gik det: „klip! klip! klip!" rask skar hun Snoren over;
Der sad jeg i min Klokke net, dybt under Havets Vover.
Først blev jeg hed, saa blev jeg kold, saa lidt af begge Dele,
Jeg trøsted' mig; Du kan kun døe, se det er her det Hele.
Men Klokken sank dog ei endnu, den drev paa Havets Strømme,
Jeg lukkede mit Øie til, og lod saa Klokken svømme.
Den foer, ret som med Extra-Post, vist sine tyve Mile,
„Und immer weiter, hop! hop! hop!" foruden Rast og Hvile.
Een Time gik, der gik vel tre, men Døden kom dog ikke,
Saa blev jeg af den Venten kjed, og aabned mine Blikke.
Ak Herreje! ak Herreje! Hvad saae jeg dog paa Bunden!
Den første halve Time jeg som slagen var paa Munden. -
Dybt under mig var Bjerg og Dal med Skove samt med Byer,
Jeg Damer saae spadsere der med store Paraplyer. -
[...] Read more
poem by Hans Christian Andersen
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Vloeiende Nocturne
Hoe vaak het 's nachts niet regent
in mijn eenzaam vergezicht
dat het ritme van de stilte
ving in duizend druppels licht.
Dat de nacht het zwarte laken
op me spreidde als gordijn
als mijn hemelse satijn
en de sterren 't donker braken.
Hoorde het zachte kwaken
van het groot kikker-orkest,
die van hun geliefden spraken
dromend van een liefdesnest.
En de maan die lachte teder
om mijn voet -aan 't doek ontsnapt-
aan zijn oog ontsprong een bron
tot dit uiltje was geknapt.
Heel haar hart aan mij zich wijdde
en me raakte in gemoed
niet verzaakte in haar goed
maar met droppelkens verblijdde.
Hoe vaak het 's nachts niet regent
in mijn eenzaam vergezicht
dat het ritme van de stilte
ving in duizend druppels licht.
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Ik tracht te zijn
Ik tracht te zijn
Ik tracht te zijn als
het ruisen der blaadren
op een zoele zomernacht
wiegend op de golven van
strelende geesteshanden
een insect gedragen door
de wind als kind
der natuur
zo puur
maar helaas
ik ben een kaaskop
met heel wat gewicht
zit vaak in andermans licht
en voel me uit de toon
bij zoveel valse noten
en borrelhapjes gepalaver
och was ik toch een pillendraaier
of een vier keer klaver
dan had ik nog ronduit een doel
maar ik denk dus ik ben
een cliënt van de psychiater
die me weer op het padje
draaien zal zodat het-
geen dat weer rollen moet
dat dan ook doet
zoals men dat verwacht
ik ben als mens dus
niet de pillen waard
die ik moet draaien
voor de Waard
een G.I *
of T.B.Ser **
of minder nog dan meer
ik ben een ééndagsvlieg
die ná 2 minuten leven
al blijft kleven aan
te hete teer.
Madrason 29 04 2009 met dank aan Willem
* Governmental Issue, overheids sujet of objekt der overheid
** Ter Beschikkinggestelde van de Staat
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Van Vrijheid die Moest
Vrijheid als juk
loopt steeds weer stuk,
het wordt op den duur
censuur voor dictatuur.
Het is verworden tot
ruilmiddel, pecunia, Lot,
markt van vraag en aanbod,
Gouden kalf zonder God.
Schaarste waarvoor gevochten,
zoekend naar ver-gezochten.
Vrijheid als schaarste goed
gepepert in intollerantie,
catwalk voor egocentristen
of de Verloren Generatie
niets voor pessimisten.
Vrijheid een prestatie?
Vrijheid dat kun je niet doen
je koopt het ook niet voor wat poen,
met knie-en die knikken
of spieren die verschrikken.
Als je denkt er van te hebben
lijkt ze steeds weer weg te ebben.
Vrijheid als juk voor Geluk
loopt op zichzelf steeds stuk.
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Dronken van geluk
Dronken van geluk
Dronken van geluk
breng ik de brug terug
aan hen die
niets bevroeden
en schenk ik
ongebruikte zaden
aan de kwaden,
-bedenk ik plots-
'waar ben ik nu'
'bij de nomaden'.
Myriaden letters razernij
-die haastig mij belonen-
rijden snel aan mij voorbij,
op merries en in quadrofonen
droom ik mijn boeken vol
met avonturen
en vol van paden
die baanbrekend zich
een weg banen.
En ik maar turen
in het water van
mijn natte lakens
glurend naar de
huid van 'liefste lief'
die ik alleen als
dief zou mogen strelen.
Kan ik nat laken
ooit nog
met haar delen
of blijf ik
wat droogjes
duldzaam
met mezelf
....spelen? .
Madrason 09-072012
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Laf zijn is in!
Laf is in, Laf heeft zin.
Kijk naar rechts als
er links bedrogen wordt.
Neem steeds de grootste lap
biefstuk van het grote bord.
Als iemand wordt geslagen
kijk dan gerust omhoog.
Als iemand start met vragen
loop dan maar om hem met een boog.
Als iemand 'Help' roept bij 't verzuipen
loop dan nooit in zeven sloten.
Als iemand door velen belaagd
heeft hij er vast zelf om gevraagd.
Als de buren veel te luid
spreek het dan vooral niet uit
en zet de radio maar gauw op tien.
Als er gestolen wordt
doe je zelf dan niets te kort
maar doe gewoon alsof je niets hebt gezien.
Als de buurvrouw wordt verkracht
zal ze vast weer een Thriller zitten kijken
dat mens is te luidruchtig
ze moet gewoon niet zeiken.
Als er iemand Van de brug
springen wil
roep die dan niet terug
dat is zo kil.
Als er twintig mensen zien
hoe er iemand wordt neergestoken
tel dan eventjes tot tien.
Wees geduldig met jezelf
voel je niet schuldig.
Ben Laf, dat heeft echt zin
want Laf zijn dat is In.
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
In de schaduwranden van het licht.
In de schaduwranden
van het licht.
Voor hen die nooit een lied
gezongen,
voor hen die nooit een
woord gelezen,
voor hen die nooit een doek
hebben beschilderd,
ze lieten werelden in zich
besloten,
werelden waarvan we
mede genoten,
zongen ze niet onder
de regen zacht een lied,
gaven ze niet bij 't ochtend gloren
thee aan bed
met mandarijntjes toe
alsof opnieuw geboren,
zij hebben niet de moed
der grote namen nodig
om ze te gedenken,
ze leven voort in elke twijg
in alle stille wenken,
in Salomonsgezangen
en ook in het gezwijg
klinken ze zeker door,
in een Rilke herdenkingskoor
achter de satijnen
gordijnen van Hafiz,
of uit de stille handen
van een vluchteling
na het verbranden
stijgen ze op
in kleine dwarrelkringen,
hoor ze zingen
voor hen die nooit een lied
bezongen,
ik ken niet hun gezicht,
maar in de vele
vitrines van het leven
herken ik hun gedicht,
pak ik de lans weer op
en stop pas dan als
samen we bekennen
dat wij ze voortaan vaker
zullen zoeken
in de schaduwranden
van het licht.
[...] Read more
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Lass Of Cessnock Banks, The
A Song of Similes
Tune - 'If he be a Butcher neat and trim.'
On Cessnock banks a lassie dwells;
Could I describe her shape and mein;
Our lasses a' she far excels,
An' she has twa sparkling roguish een.
She's sweeter than the morning dawn,
When rising Phoebus first is seen,
And dew-drops twinkle o'er the lawn;
An' she has twa sparkling roguish een.
She's stately like yon youthful ash,
That grows the cowslip braes between,
And drinks the stream with vigour fresh;
An' she has twa sparkling roguish een.
She's spotless like the flow'ring thorn,
With flow'rs so white and leaves so green,
When purest in the dewy morn;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her looks are like the vernal May,
When ev'ning Phoebus shines serene,
While birds rejoice on every spray;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her hair is like the curling mist,
That climbs the mountain-sides at e'en,
When flow'r-reviving rains are past;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her forehead's like the show'ry bow,
When gleaming sunbeams intervene
And gild the distant mountain's brow;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her cheeks are like yon crimson gem,
The pride of all the flowery scene,
Just opening on its thorny stem;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her bosom's like the nightly snow,
When pale the morning rises keen,
While hid the murm'ring streamlets flow;
An' she has twa sparkling roguish een.
Her lips are like yon cherries ripe,
[...] Read more
poem by Robert Burns
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
The Lass Of Cessnock Banks
On Cessnock banks a lassie dwells,
Could I describe her shape and mien!
Our lasses a' she far excels---
An she has twa sparkling, rogueish een!
She's sweeter than the morning dawn,
When rising Phoebus first is seen,
And dew-drops twinkle o'er the lawn---
An she has twa sparkling, rogueish een!
She's stately like yon youthful ash,
That grows the cowslip braes between,
And drinks the stream with vigour fresh---
An she has twa sparkling, rogueish een!
She's spotless like the flow'ring thorn,
With flow'rs so white and leaves so green,
When purest in the dewy morn---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her looks are like the vernal May,
When ev'ning Phoebus shines serene,
While birds rejoice on every spray---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her hair is like the curling mist,
That climbs the mountain-sides at e'en,
When flower-reviving rains are past---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her forehead's like the show'ry bow,
When gleaming sunbeams intervene,
And gild the distant mountain's brow---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her cheeks are like yon crimson gem,
The pride of all the flowery scene,
Just opening on its thorny stem---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her bosom's like the nightly snow,
When pale the morning rises keen,
While hid the murm'ring streamlets flow---
An she has twa sparkling, rogueish een!
Her lips are like yon cherries ripe,
That sunny walls from Boreas screen:
They tempt the taste and charm the sight
An she has twa sparkling, rogueish een!
[...] Read more
poem by Robert Burns
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Steeds de fopspeen stoppen
Steeds de fopspeen stoppen
Bij gebrek aan gelust-stelling
kom ik niet aan mijn krachten,
mis ik steeds meer de momemten
waarin ik de zon kan betrachten
Aton, Amor, Ozon, Adore
ik verbrand door gebrek aan
tedere pigmenten,
roze krenten
die mijn honger
stopten en mijn dorst
verlevendigden in antwoord,
en in plaats van te schreeuwen
had ik leren zingen
maar nu moet ik
mezelf steeds meer bedwingen
in plastic porno fragmenten
want met lauwe plastic doppen
mocht ik schuimend
steeds de fopspeen stoppen,
steeds de fopspeen foppen
in haar gulzigheid.
Bij gebrek aan geluststelling
mis ik de geruststelling
van een hele grote vraag
of ik er wel mag zijn,
deed de tepel soms te pijn
werd je chagrijn
van volle borsten
of bang voor decadentie,
had ik gewoon vette pech
daar je pijn had 'toe zeg'
of je me nooit had mogen krijgen.
Vergeef me mijn gezeur
het leven stelt teleur
ik weet niet 'hoe' verwoord
moet het prangende
verlangen naar een antwoord,
ik wil niet altijd maar
een ondankbaar
kind zijn en voor jouw smart blind zijn? ! .
Madrason 03-08-2012
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Een beetje mens zijn
Wat is dat beschaving
dat 'ikkeikkeikkeikke'
dat niet eens meer spreken kan
maar met geweld alles neemt van
zonder te vragen van wie
en zonder waarvoor
en zonder waarom.
Ik ben een worm
die wordt begraven
in een mesthoop van
normen en waarden,
nee wormen en maden.
In de shit moet ik woelen
om te mogen leven
en me thuis te voelen
tussen al dat gewurm
om de hete brei heen.
Er is niet veel voor nodig
om overbodig
of nog
van enige waarde,
mest voor aarde te zijn.
In een schoon huis kan men
ook een zwijn zijn
al leest men de Koran
of doet aan Ramadan,
gaat naar de kerk
om knapen te schenden.
Er is veel nodig om
een beetje mens,
een wurmpje
met een wens
te zijn.
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Hen laid eggs
Hen laid an eggs, between legs two,
No small, no big but not in zoo,
Ran after those who made slight dig,
Dog, cat and crow planned very big,
Hen laid eggs……
Hen becomes heroin when find egg,
With big noise run after with one leg,
Even scare pig and allow near no body,
How to protect eggs that is only worry?
Hen laid eggs……
Make no fun when she may have kitten,
Beautiful scene seen when run in garden,
Children love to see and catch with fun,
Prefer little kitten and make gentle run,
Hen laid eggs……
Small kids ask, what will be her task?
How to protect them, by putting a mask?
Often they look at them and draw on page,
night take them all to stay in simple cage,
hen laid eggs……
Papa and mummy, where from kittens came?
Who laid an eggs and how she played game?
Simply they observe and ask funny questions
Why kitten become cock and not small hen?
Hen laid eggs....
What a lovely fun? I couldn’t answer one?
It was more confusing than work undone?
Answered few more questions but not in full,
Avoided by telling you may get it from school
Hen laid eggs.....
How to answer questions? When faced many?
Simple they may look but nature seems funny,
better not answer question any more,
It may not be ending but more and feel bore,
Hen laid eggs......
It is not the hen but cock steals show,
People get irritation when shouts crow,
Kittens and children happy and steadily grow,
Cock serve as alarm when mighty voice blow
Hen laid eggs......
Cocks find preference and first depart,
When runs after hen even looks smart,
[...] Read more
poem by Hasmukh Amathalal
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Ik zuig, ik schijt, ik kom...
Ik zuig, ik schijt, ik kom...
op je toe,
ik schreeuw en jank en zing
totdat ik moe
in je armen lig te trillen.
Ik lik je lichaam
teder en schoon
van het pasgeborenvlies
dat over onze extase
heen gegroeid is,
dat is geen holle frase
dat is geen kattenpis.
Ik sla, ik stoot, ik ram op je smoel
jij vent die alleen vent bent
soms...............
dan mis ik dat gevoel
van de aardse sleetsheid
het helse temperament,
aanschouw ik te veel
tempera van een krent.
Je zult je nog verbazen,
want achter de beslagen
ramen van mijn vergezicht
liggen duizenden kristallen,
zilte tranen juwelen
die me niet wilden ontvallen
noch wilden vloeien,
noch aan het licht
van jouw aangezicht
wilden spelen
van verlangen
naar troost,
naar kroost
naar snotterende
metgezellen
die me konden kwellen.....
zo nu en dan met een gedicht.
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Confessio Amantis. Explicit Liber Quintus
Incipit Liber Sextus
Est gula, que nostrum maculavit prima parentem
Ex vetito pomo, quo dolet omnis homo
Hec agit, ut corpus anime contraria spirat,
Quo caro fit crassa, spiritus atque macer.
Intus et exterius si que virtutis habentur,
Potibus ebrietas conviciata ruit.
Mersa sopore labis, que Bachus inebriat hospes,
Indignata Venus oscula raro premit.
---------------------------------- -------------------------------------------------
The grete Senne original,
Which every man in general
Upon his berthe hath envenymed,
In Paradis it was mystymed:
Whan Adam of thilke Appel bot,
His swete morscel was to hot,
Which dedly made the mankinde.
And in the bokes as I finde,
This vice, which so out of rule
Hath sette ous alle, is cleped Gule;
Of which the branches ben so grete,
That of hem alle I wol noght trete,
Bot only as touchende of tuo
I thenke speke and of no mo;
Wherof the ferste is Dronkeschipe,
Which berth the cuppe felaschipe.
Ful many a wonder doth this vice,
He can make of a wisman nyce,
And of a fool, that him schal seme
That he can al the lawe deme,
And yiven every juggement
Which longeth to the firmament
Bothe of the sterre and of the mone;
And thus he makth a gret clerk sone
Of him that is a lewed man.
Ther is nothing which he ne can,
Whil he hath Dronkeschipe on honde,
He knowth the See, he knowth the stronde,
He is a noble man of armes,
And yit no strengthe is in his armes:
Ther he was strong ynouh tofore,
With Dronkeschipe it is forlore,
And al is changed his astat,
And wext anon so fieble and mat,
That he mai nouther go ne come,
Bot al togedre him is benome
The pouer bothe of hond and fot,
[...] Read more
poem by John Gower
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
The Avowyng of Arthur
He that made us on the mulde,
And fair fourmet the folde,
Atte His will, as He wold,
The see and the sande,
Giffe hom joy that will here
Of dughti men and of dere,
Of haldurs that before us were,
That lifd in this londe.
One was Arther the Kinge,
Wythowtun any letting;
Wyth him was mony lordinge
Hardi of honde.
Wice and war ofte thay were,
Bold undur banere,
And wighte weppuns wold were,
And stifly wold stond.
This is no fantum ne no fabull;
Ye wote wele of the Rowun Tabull,
Of prest men and priveabull,
Was holdun in prise:
Chevetan of chivalry,
Kyndenesse and curtesy,
Hunting full warly,
As wayt men and wise.
To the forest thay fare
To hunte atte buk and atte bare,
To the herte and to the hare,
That bredus in the rise.
The King atte Carlele he lay;
The hunter cummys on a day -
Sayd, 'Sir, ther walkes in my way
A well grim gryse.
'He is a balefull bare -
Seche on segh I nevyr are:
He hase wroghte me mycull care
And hurte of my howundes,
Slayn hom downe slely
Wyth feghting full furcely.
Wasse ther none so hardi
Durste bide in his bandus.
On him spild I my spere
And mycull of my nothir gere.
Ther moue no dintus him dere,
Ne wurche him no wowundes.
He is masly made -
All offellus that he bade.
Ther is no bulle so brade
That in frith foundes.
[...] Read more
poem by Anonymous Olde English
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Ein Baum Erzählt von Orpheus
Weißer Tagesanbruch. Stille. Als das Kräuseln begann,
hielt ich es für Seewind, in unser Tal kommend mit Raunen
von Salz, von baumlosen Horizonten. Aber der weiße Nebel
bewegte sich nicht; das Laub meiner Brüder blieb ausgebreitet,
regungslos.
Doch das Kräuseln kam näher – und dann
begannen meine eigenen äußersten Zweige zu prickeln, fast als wäre
ein Feuer unter ihnen entfacht, zu nah, und ihre Spitzen
trockneten und rollten sich ein.
Doch ich fürchtete mich nicht, nur
wachsam war ich.
Ich sah ihn als erster, denn ich wuchs
draußen am Weidehang, jenseits des Waldes.
Er war ein Mann, so schien es: die zwei
beweglichen Stengel, der kurze Stamm, die zwei
Arm-Äste, biegsam, jeder mit fünf laublosen
Zweigen an ihrem Ende,
und der Kopf gekrönt mit braunem oder goldenem Gras,
ein Gesicht tragend, nicht wie das geschnäbelte Gesicht eines Vogels,
eher wie das einer Blume.
Er trug eine Bürde,
einen abgeschnittenen Ast, gebogen, als er noch grün war,
Strähnen einer Rebe quer darüber gespannt. Von dieser,
sobald er sie berührte, und von seiner Stimme,
die, unähnlich der Stimme des Windes, unser Laub und unsere
Äste nicht brauchte, um ihren Klang zu vollenden,
kam das Kräuseln.
Es war aber jetzt kein Kräuseln mehr (er war nahe herangekommen und
stand in meinem ersten Schatten), es war eine Welle, die mich umspülte,
als stiege Regen
empor von unten um mich herum,
anstatt zu fallen.
Und was ich spürte, war nicht mehr ein trockenes Prickeln:
Ich schien zu singen, während er sang, ich schien zu wissen,
was die Lerche weiß; mein ganzer Saft
stieg hinauf der Sonne entgegen, die nun
aufgegangen war, der Nebel hob sich, das Gras
wurde trocken, doch meine Wurzeln spürten, wie Musik sie tränkte
tief in der Erde.
Er kam noch näher, lehnte sich an meinen Stamm:
Die Rinde erschauerte wie ein noch gefaltetes Blatt.
Musik! Kein Zweig von mir, der nicht
erbebte vor Freude und Furcht.
Dann, als er sang,
waren es nicht mehr nur Klänge, aus denen die Musik entstand:
Er sprach, und wie kein Baum zuhört, hörte ich zu, und Sprache
kam in meine Wurzeln
aus der Erde,
[...] Read more
poem by Denise Levertov
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!