Kagalkal sa ubo sa kapobrehon
Pamatia ang kagalgal sa ubo
Sa kapobrehon
Pamatia pag-ayo
Gikan pa kana sa kagabhion
Hangtud sa kaadlawon
Kagalgal sa kabuntagon
Galawig pa gani sa kaudtuhon
Tan-awa ang dugo sa iyang palad
Gikan kana sa iyang tilaok
Sa iyang baba
Gipahid sa iyang dughan
Kay walay panyo nga pagalod-an
Walay gihimo ang mga silingan
Gawas lamang sa pag-antus sa balatian
Tan-awa ang tambal nga sagbot
Nga gihumol sa sud sa iyang baso nga barot
Mao lamang kini ang tambal
Sa ubo nga kagalkal
Sa iyang kapobrehon
Ugma mawala na ang ubo
Nga kagalkal sa kapobrehon
Mopuli sa kadyot ang bakho
Sa mga mabilin
Mopuli pag-usab ang laing
Ubo nga kagalkal gihapon
Mao kana ang ubo sa kapobrehon
Mulanog sa kahanginan
Sa among lungsod
Hangtod sa kaadlawon
Apil na sa kabuntagon
Molanab ang dugo
Gikan sa mga dughan
Moapil na ang kadaghanan
Mobaha mobuhagay sa tanang kadalanan
Kining kagalkal sa ubo
Sa atong kapobrehon kay hangtod kini sa atong kamatayon.
poem by Ric S. Bastasa
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
