Shikshak Hamesha Yahi Sikhate By Deepak Kumar Deep
jeevan ki aadharshila
hoti guru ke hathon me
unke vachno ko apnalo
Raaz hai unki baton me
mata, pita aur guru hi
sacche mitra hote hain
inka aadar jo na karte
wo jeevan baji khote hain
Galti par shikashak jab mare
bura kabhi na mano
wo chahe tum bano medhavi
bas achha banne ki thano
Shikshak hamesha yahi sikhate
Mehnat se har ek kaam karo
muskil kuch bhi nahi duniya me
Pad likh kar sabka naam karo
Chahe jis mukam par jao pahunch
Apne teacher ko na jana bhool
banegi Inse hi kismat ki rekha
Bas bankar rahna charno ki dhool
'deep' naman hai aise teacher ko
Bhagya hamara Jinhone sawara
unki badaulat hain aaj kuch hum
aur hum jee rahe jeevan nyara
poem by Deepak Kumar deep
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Related quotes
Awareness poem in Hindi by Deepak kumar deep
Sadiyon se khamosh ye dharti
Pata dhoondh rahi hai insanon ka
Kash! Kahin koi mil jaye
Kya shahar hai ye veerano ka?
Dhadhak rahen hai dil par hoth hain band
Iltaza hai kuch kahne ki
Par! sari nakam koshish
Mai chala gaya tha mudon ke shahar me
The naam wahan gude huwe sunhare patthron par
Wo bebas the, chilla rahe the,
Ro rahe the apni lachari par
Zuban na thepaas unke, kuch kahne ko
Kyonki wo bebas the lachar the……
Jane laga jab wahan se main
Pukar rahi thi wo sari lashen mughe
Chilla chilla kar kar kah rahi thi-
Mat banna aise, jaise the mere karm
Yaad kar un baton ko, aati mughe abs harm
Banna tha jab narm mughe, huwa main narm
Andhvishwashon me ghira tha mera apna dharm….
Jao jakar bata do unko
Meri tarah hi unka hoga haal
Maine ta umernahi ki bhakti, sirf kiya dikhawa
Jo bana aaj ka sawal
Maine apna waqut gawaya, duniyawi such ko pane me
Shareer ko sajane me,
Imarte banana me,
Danga fasad karne karane me
Par zara bhi na diya dhyan
Manav jeevan sawarne me.
Murakhta aur pagalpan ki bhi had hoti hai
Maine samay ke satguru ko nahi pahchana
Sirf libas dekha, shaklon par dhokha khakar
Har yug me maine mara taana.
Main bhi kitna badnaseeb tha
Manjeel mere karib tha
Phir bhi daud raha tha paglon ki tarah
Wo waqut bhi kaisa ajeeb tha.
Khair! Min to apne kiye ki bhugat raha hoon
Par jao jakar kahna un ghamandi, ahankari, papai,
durachari, anachari, Vyabhichari, atyachari logon se
Kyon kar raha hai apne aap se gaddaari.
Kar le apne aapki pahchan
Kaun hai tu? Kya hai tera asthan?
[...] Read more
poem by Deepak Kumar deep
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Gazal Badi Ajeeb hai ye Zindagi in hindi by deepak kumar deep
Badi ajeeb hai ye zindagi,
khushi ek pal ke liye
dukh verson baras ke liye
koi sukh chahta hai is jeevan me
to usse dukhon ki bhari bori hi mil jati hai
jahan foolon ke milne ki aaasha hai
wahan katon ki sej bich jati hai
Badi ajeeb hai ye zindagi.....................
Kuch satya kuch ghooth
Kabhi aasha kabhi nirasha
kabhi sawpno ko pane ki lalasa
inhi me ulagh kar rah gayi hai zindagi
Badi ajeeb hai hai ye zindagi................
Kabhi jati kabhi varn
Kabhi bhasha kabhi dharm
viwadoke ghere me hai aaj ki sanskriti
kaise kahen, kya yahi hai zindagi?
badi ajeeb hai ye zindagi...........
Pyar doge pyar milega
satkar doge samman milega
mehanat se har chij hai sambhav
kam se chori hai dukh ka anubhav
ham jaisa hain sochte nahi hai aisi zindagi?
fier bhi log kahte hain,
badi ajeeb hai ye zindagi.............
Manav jeevan ek baar hai mita
nahi milta hai barambar
har manav se pyar karen
nafrat ko de dutkar
Krodha chod dhairya apnayen
paap chod punya kamayen
ye dharti hai dharam ki
jitni marji fasal ugayen
Ek baar yatan kar dekhen-
Hai khusnasheeb ye zindagi
nahi hai ajeeb ye zindagifir bhi log kahte hai,
badi ajeeb hai ye zindagi.........
poem by Deepak Kumar deep
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

School V/s College
Na hoti ye B. Tech, na hoti ye MD ki sheetey
Yaad aate hain yaaro, lamhe wo beetein
School ki wo masti yaad aati hai har pal
Yaad aata hain mujhko beet gaya jo kal
School mein jaate the padne hum saare
College mein jaate hain attendance ke maare
Teacher ko maante the tab hum guru
School mein jaate hi padhai shuru
Yahaan to chalti hai humari sarkar
Dooston ke sang maani kabhi na haar
School mein padte waqt hota tha competition
Yahaan aakar puchhte hain kab aayega math ka solution
School mein pocket mein hota tha pencil n rubber
Yahaan to class notes ki bhi nahi hai khabar
School mein jaate the hum sab padne, ghar pe sab kuch batana hain
College mein jana to girl friend dekhne ka ek bahana hain
School mein jaate waqt, har roj hote the paise
Yahaan purse to hain, lekin nahi hain paise
School mein hamesha jaane se pahle bag check kia
Yahaan to jo marji mila, wahe kagaj utha lia
Pen jeb mein hua nhi, ungli se kaam chalaya hai
Jisne ki hain college mein masti sukh to usne hi paaya hai
School mein hoti thi full attendance, yahhan to 60 ke liye bhi rote hain
Par sach bataun yaaro college mein hi sapne poore hote hain
poem by Ankit Gupta
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

New Year Poem- Saal Naya Ho Deepak Kumar Deep
Is duniyan ki reet purani
baad subah ke hoti shaam
rang birangi is duniyan ka
hona ek din kam tamam.
Suraj chanda sabhi hain badle
badle dharti aur aasman
Jisam hain badle rab na badla
issi ko kahte hain bhagwan.
Prabhu amar aur avinashi
Iska kabhi bhi nash na hota
Issi se raushan duniyan sari
Bin iske prakash na hota.
karwat li hai waqut ne jab jab
Satyug, treta dwapar aaya
har yug me ye rup badlta
jaisa jab bhi samay hai aaya.
ho laddu kitna bhi tedda
par hum aam usse na kahte hain
jab raam ek hai is duniya ka
fir bhram me hum kyon rahte hain.
Apne bhi badal hain jaate
jab saya dukh ka aata hai
nirasha, dukh, takleef me
bas ye hi sath nibhata hai.
failao daman issi ke aage
sab issi ke mang ke khate hain
par murakh aur agyani log
kha ke iska isko aankh dikhte hain.
satguru pura rab dikhlata
har yug me ye aata hai
aaj bhi aaya ban hardev
aur gyan uzzala failata hai.
Aao satguru ke charnon me
ye hi rab dikhlayega
bhed tughe jo raam khuda me
uska bharam mitayega.
saal naya ho sabkikhatir
uzzawal aur mangalkari
bhukh garibi na ho kahi pe
deep, sukhi ho duniya sari.
[...] Read more
poem by Deepak Kumar deep
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Woh Sawan Tha, Yeh bhadon Hai. [ Poem in Hindi]
Woh sawan tha jo beet gaya
Tab paydon par jhuley jholti thi
Allhad masst jawani
Ik pal barasta tha paani
Dujey pal dhoop nikalti thi
Ik pal hum mil kar hanstey thay
Dujey pal virha mein jaltey thay
Woh sawan tha jo beet gaya.
Yeh bhadon hai
Iss ki vyatha main kis se kahoon
Na tum ho priyey
Na koi humdum
Ab jab bhi barkha hoti hai
Toa bas barkha hi hoti hai
Umeed ab tere aane ki
Iss pal kabhi sehlati nahien
Be- bass yeh jeevan lagta hai
Vyarth yeh duniya lagti hai
Yeh bhadon hai
Iss ki vyatha main kis se kahon
Yaadon ke athah samunder main
Jab lehren hilorey layti hain
Aakash main badal garajte jab
Mann par bijli si girti hai
Aur pass nahien tum hoti jab
Nainon se paani barasta hai
Ab jab bhi barkha hoti hai
Toa bas barkha hi hoti hai. [1973]
poem by Om Chawla
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Ahead of the Stars
sitaaro.n se aage jahaa.N aur bhii hai.n
abhii ishq ke imtihaa.N aur bhii hai.n
taahii zindagii se nahii.n ye fazaaye.n
yahaa.N saika.Do.n kaaravaa.N aur bhii hai.n
kanaa'at na kar aalam-e-rang-o-bu par
chaman aur bhii, aashiyaa.N aur bhii hai.n
agar kho gayaa ek nasheman to kyaa Gam
maqaamaat-e-aah-o-fugaa.N aur bhii hai.n
tuu shahii.n hai parwaaz hai kaam teraa
tere saamane aasmaa.N aur bhii hai.n
isii roz-o-shab me.n ulajh kar na rah jaa
ke tere zamiin-o-makaa.N aur bhii hai.n
gae din kii tanhaa thaa mai.n a.njuman me.n
yahaa.N ab mere raazadaa.N aur bhii hai.n
poem by Allama Muhammad Iqbal
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Le Mendiant
C'était quand le printemps a reverdi les prés.
La fille de Lycus, vierge aux cheveux dorés,
Sous les monts Achéens, non loin de Cérynée,
Errait à l'ombre, aux bords du faible et pur Crathis,
Car les eaux du Crathis, sous des berceaux de frêne,
Entouraient de Lycus le fertile domaine.
Soudain, à l'autre bord,
Du fond d'un bois épais, un noir fantôme sort,
Tout pâle, demi-nu, la barbe hérissée:
Il remuait à peine une lèvre glacée,
Des hommes et des dieux implorait le secours,
Et dans la forêt sombre errait depuis deux jours;
Il se traîne, il n'attend qu'une mort douloureuse;
Il succombe. L'enfant, interdite et peureuse,
A ce hideux aspect sorti du fond des bois,
Veut fuir; mais elle entend sa lamentable voix.
Il tend les bras, il tombe à genoux; il lui crie
Qu'au nom de tous les dieux il la conjure, il prie,
Et qu'il n'est point à craindre, et qu'une ardente faim
L'aiguillonne et le tue, et qu'il expire enfin.
'Si, comme je le crois, belle dès ton enfance,
C'est le dieu de ces eaux qui t'a donné naissance,
Nymphe, souvent les voeux des malheureux humains
Ouvrent des immortels les bienfaisantes mains,
Ou si c'est quelque front porteur d'une couronne
Qui te nomme sa fille et te destine au trône,
Souviens-toi, jeune enfant, que le ciel quelquefois
Venge les opprimés sur la tête des rois.
Belle vierge, sans doute enfant d'une déesse,
Crains de laisser périr l'étranger en détresse:
L'étranger qui supplie est envoyé des dieux.'
Elle reste. A le voir, elle enhardit ses yeux,
. . . . . . . . et d'une voix encore
Tremblante: 'Ami, le ciel écoute qui l'implore.
Mais ce soir, quand la nuit descend sur l'horizon,
Passe le pont mobile, entre dans la maison;
J'aurai soin qu'on te laisse entrer sans méfiance.
Pour la douzième fois célébrant ma naissance,
Mon père doit donner une fête aujourd'hui.
Il m'aime, il n'a que moi: viens t'adresser à lui,
C'est le riche Lycus. Viens ce soir; il est tendre,
Il est humain: il pleure aux pleurs qu'il voit répandre.'
Elle achève ces mots, et, le coeur palpitant,
S'enfuit; car l'étranger sur elle, en l'écoutant,
Fixait de ses yeux creux l'attention avide.
Elle rentre, cherchant dans le palais splendide
L'esclave près de qui toujours ses jeunes ans
[...] Read more
poem by Andre Marie de Chenier
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Ye Kaisa Rishta Hai
Ye kaisa rishta hai
Ye kaisa rishta hai
jise na nibha paate hai
Na tood paate hai.
Phir bhi janmo tak
Salamat rahe
Yeh dua karte hai.
Ye kaisa bandhan hai
Jise na yaad karte hai
Na bhul paate hai
Saapno me hi sahi
Sang raho
Yeh tammanna rakhte hai.
Ye kaise lou hai
Jise na jala sakte hai
Na bujha paate hai
Sulagti rahe
Dil me sada
Ye saja lete hai.
Ye kaisa rog hai
Jise na dikha paate hai
Na chiipa paate hai
Dard ko gale se laga
Mann me basaye phirte hai.
Ye kaisa rishta hai
poem by Anjali Kakati
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Do [Two] Ghazalein [ in Urdu]
-1-
Yeh zeest ke gham hain pyaloon mein na simtain ge
Oak se peete raho jab tak na dum nikley.
Ahsas toa hai tere dukh ka par aye dost main karoon kya
Duaien be-assar hain aur haath nahien kuchh mere.
Aaie jo laghzish-e-paa dikha na koi jo mujhe thaamey
Kahne ko toa rishton ka ik hajoom tha sang mere.
Musarat jo bhari jeevan mein ik bachhey ki kilkari nein
Paaband kiya siyaad nein go laakh hum tadpe.
Vaisey toa parvar nein bahut kuchh hai diya lekin
Mayusi ka yeh aalam hai mayusi hai sang mere.
-
-2-
Miltay hain jo dukh ahsasaat se janmein hain
Kisi aur ko dukh de kar rahat ko na tum dhoondo.
Go har shakhs begaana hai dukhoon mein ghira hai
Baaiss kisi ke dukh ka tum toa nahien sochho.
Dard ki tashadad se go umad aiengey aansoo
Palkon ko bana baand iss sailab ko tum roko.
Zarorat hi aadhaar hai rishton ki pakad ka
Tum toa iss tashkeek se hatt kar zara jee lo.
-
Jhoot aur fareb panaptey hain nafrat ki bunyaadon par
Rishton ki imarat kabhi in par nahien khadi hoti.
- [2012]
poem by Om Chawla
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Kash Kabhi Aisa Hota
Kash kabhi aisa hota
Teri justuju me meri khusi na hoti
Tum bolti aur mujhe sunne ki kwahish na hoti
Tum khamosh hoti aur mujhme bebasi na hoti
Kash kabhi aisa hota…………..
Tum naaraz hoti aur mujhme manane ki bekarari na hoti
Tum paas hoti aur mujhe kahin jane ki kwahish ho jati……….
Tum dur jati aur mujhe paas na aane ka istaqlal ho jata..
Kash kabhi aisa hota…..
Teri khushi me meri jindagi na hoti
To tum bhi azad ho jati………….
Meri har betuki bato se
Alhar swalo se.., namuraad jwabo se…..
kash kabhi aisa hota
poem by Ainan Ahmad
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Halke Halke se
Ye hume halke halke se
Kya hone laga hai?
Kora kagaz humara
Rangoo se bharne laga hai,
Ya humari nazre hi rangeen ho chali hai?
Hum badal rahe hai,
Ya aaina badal gaya hai,
Kuch din huai
Bada raas aane laga hai.
Dekhte hai, nayano me
Kajal khoob bhane laga hai,
Ye humare nayan badal gaye hai
Ya phir kajal hi badal chala hai.
Tum sang,
Choori ke chand lamho mei
Jee lete hai aapni,
Aarso ki jindagi,
Ye lamhe jindagi ban chale hai,
Ya jindagi lamho mei simat chalee hai.
Tum me hum me hai janmoo ka phasla
Tum parayee,
Hum ek doosri duniya me base basayee.
Ye kya hone laga hai?
Janmoo ka phasla kam ho raha hai,
Ya, tamam janm ise janam me mil gaya hai.
Tum parayee hokar bhi,
Aapne se lag rahe ho.
Ye parayee aapne ho gaye hai,
Ya hum khud se parayee ho chale hai.
Ye hume halke halke se
Kya hoone laga hai…..?
poem by Anjali Kakati
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Phagoon Ki Raasta Khoi Hawa
Kya dhoondhte hai?
Kyoun dhoondhte hai?
Kise dhoondhte hai?
Sara jahan hai..
Kabi mutthi me,
To kabhi
Kadmo tale,
Phir bhi jaane kya chahte hai?
Na jaane kis ki khoj me rehta hai,
dil bechara.
Kyon aasthir hai?
Itna asantust,
Itna vyakul ye mann mera?
Peeneko toh puri dariya hai
Na jaane phir kyoun lout aate hai
Pyase he kinare se
Lekar koi naam anjana.
Kyoun nahi chal paate hai
Un raasto par
Jis par chalta hai jag sara?
Na jaane kyoun bhatakte phirte hai
Pagdandi, pagdandi
Jangal, khalihan sara?
Shayad phagoon ki
Rasta khoyee hawa hain,
Kabhi ek tinke se jala dete hai
tamam umar ki kamaiee,
Kabhi usi tinke koi bana lete hai
Doobte ki parchyee.
Kya dhoondhte hai?
Kyoun dhoondhte hai?
Kise dhoondhte hai?
poem by Anjali Kakati
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Mann Toh Mann Hai
Mann to mann hai
Ek sawachand panchi
Kaun use kisi bandhan
me bandh paya hai.
Lakh talo me rah kar bhi
uuse kon bandi bana paya hai.
Dekho to uuadan uski
Chand lamho mei
Vo to kitne brahmand
Bhraman kar aaya hai.
Mann to mann hai
Ek sawachand panchi
Kaun use kisi bandhan
me bandh paya hai.
Tan ko to bandh liya
kadiyo se.
Kabhi diwaroo mein
Kabhi dooriyo mein
Mann ke aashwo ki
Doowd kaun, kaha,
rok paya hai
Mann to mann hai
Ek sawachand panchi
Kaun use kisi bandhan
me bandh paya hai.
mann doodaye
mann hasaye
mann roolaye
mann ki mahima
kya kabhi kooie jaan paya hai.
Mann to mann hai
Ek sawachand panchi
Kaun use kisi bandhan
me bandh paya hai
mann chanchal hai,
jharno sa
baadlo mein chamakti bijjliyo sa.
mann paavan hai
pooja mein chadhe puspo sa.
mann pischash hai
khoon mooh lage narbhakshi sa.
par phir,
[...] Read more
poem by Anjali Kakati
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

La Chronique Ascendante des Ducs de Normandie
Mil chent et soisante anz out de temps et d'espace
puiz que Dex en la Virge descendi par sa grace,
quant un clerc de Caen, qui out non Mestre Vace,
s'entremist de l'estoire de Rou et de s'estrasce,
qui conquist Normendie, qui qu'en poist ne qui place,
contre l'orgueil de France, qui encor les menasce,
que nostre roi Henri la congnoissë et sace.
Qui gaires n'a de rentes ne gaires n'en porcache ;
mez avarice a frait a largesce sa grace,
ne peut lez mainz ouvrir, plus sont gelez que glace, .
ne sai ou est reposte, ne truiz train ne trace;
qui ne soit losengier ne encort liu ne place,
a plusors i fait on la cue lovinace.
Ce ne fu mie el temps Virgile ne Orace
ne el temps Alixandre ne Cesar ne Estace,
lores avoit largesce vertu et efficace.
Du roi Henri voil faire ceste premiere page,
qui prist Alianor, dame de haut parage,
Dex doinst a ambedeuls de bien faire courage!
Ne me font mie rendre a la court le musage,
de dons et de pramesses chascun d' euls m' asouage ;
mez besoing vient souvent qui tost sigle et tost nage,
et souvent me fait meitre le denier et le gage.
France est Alienor et debonnaire et sage ;
roÿne fu de France en son premier aage,
Looÿs l' espousa qui out grant mariage;
en Jerusalem furent en lonc pelerinage,
assez y traist chescun travail et ahanage,
Quant reparriez s' en furent, par conseil du barnage
s' em parti la roÿne o riche parentage;
de cele departie n'out elle nul damage ;
a Poitiers s'en ala, son naturel manage,
n'i out plus prochain heir qu'el fu de son lignage.
Li roiz Henri la prist o riche mariage,
cil qui tint Engleterre et la terre marage
entre Espaingne et Escosce, de rivage en rivage ;
grant parole est de lui et de son vasselage,
des felons qu'il destraint comme oysel clos en cage ;
n' a baron en sa terre o si grant herbergage
qui ost le pais enfraindre em plein ne en boscage,
se il peut estre ataint, n'et des membres hontage,
ou qu'il n'i lest le cors ou l' ame en ostage.
La geste voil de Rou et dez Normanz conter,
lors faiz et lor proësce doi je bien recorder.
Les boisdies de France ne font mie a celer,
tout tens voudrent Franchoiz Normanz desheriter
et tout tens se penerent d' euls vaincre et d'els grever,
et quant Franceiz nes porent par force sormonter
par plusors tricheries lez soulent agraver ;
[...] Read more

Hindi Poem- Chehra
Sari Raat Yuhi Bita Di Maine,
Kitabo Ke Panne Palat Te Hue,
Kuch Khwab Bunte Hue,
Palko Tale Kuch Aansu Samete Hue,
Sari Raat Yuhi Bita Di Maine,
In Nain Naksho Ko Niharte Hue,
Apni Kamiyo Ko Dhundhte Hue,
Apni Majburi Par Rote Hue,
Soch Rahi Thi Main,
Kya Kiya Tha Maine,
Kyu Kiya Tha Maine,
Kya Achi Nahi Thi Sirf Vo Jaan Pehchaan,
Ki Dena Chaha Use Mohabbat Ka Naam Maine,
Soch Rahi Thi Main,
Kya Keh Gaya Vo Itni Asani Se,
Kyu Keh Gaya Vo Itni Asani Se,
Kara Gaya Mujhe Meri Badsurti,
Meri Kamiyo Ka Ehsas,
Aur Thukra Gaya Mujhe Itni Asani Se,
Kya Dil Nahi Tha Uske Paas,
Ya Un Shabdo Ki Mithaas Kahi Kho Gayi Thi,
Aakhir Kiya Kya Maine,
Jo Mere Ehsaso Ki Zamane Bhar Me Khilli Udayi Gayi Thi,
Bas Pyar Hi To Kiya Tha,
Use Apna Dil Hi To Diya Tha,
Phir Bhi Kyu Sabke Samne Ek Mazaak Ban Kar Reh Gayi Thi,
Par Galti To Thi Hi Meri,
Ki Uski Neeli Aankho Me Dubti Chali Gayi Thi,
Uski Har Hasi Me Ek Sapna Bunti Chali Gayi Thi,
Dosh Uska Nahi Mera Hain,
Sirf Main Aur Mera Yeh Badsurat Chehra Hain,
Phir Bhi Kyun Aaj Khud Ko Bikhra Sa Mehsus Karti Hu,
Shayad Is Chehre Ke Karan Kisi Ko Ab Apna Dil Dene Se Darti Hu,
Kyunki Bahut Gehra Hota Hain Is Dard Ka Ehsas,
Par Ab Karti Hu Yahi Ardas,
Ki Ae Khuda!
Is Chehre Ko Vo Noor De,
Ki Dekhne Vala Aur Kuch Soch Hi Na Paye,
Par Is Dil Ko Dildar De,
Jiske Pyar Ke Liye Yeh Umar Bhi Kam Pad Jaye,
Aur Jisne Mujhe Thukraya,
Use Khud Koi 'Na' Keh Jaye,
Aur Tab Shayad Use Apni Galti...
[...] Read more
poem by Apurva Jain
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Humanity Poem- Manavta Ki Khatir
Rog laga hai har manav ko, main bada hoon tumse pyare
Tu tu may may ki issi aag me, jal rahen hain ye sare
Pyar nahi hai dilon me apne, Lagate Vishva-bandhutva ken are
Seekhen zara prakriti se bhi, jo milkar rahte chand sitare
Gar ghukaden apne aapko to, mit jayenge ghagde sare
Gair nahi koi vair nahi hai, sab hain apne mit hamare
Manav me manavta na ho, to insaan ki kaam ka
Aisa manav chalti phirti lash hai, aur lash hai kis kaam ka
Dhairya, kashma, karuna nahi to, vidya ka gyan kis kaam ka
Bistar hai par neend nahi, wo saaman hai kis kaam ka
Dhan se hai bharpur par shanti nahi, aisa dhan kis kaam ka
Duniya jise such kahti hai, wo such hai kis kaam ka
Tarraki kar li insano ne, gyan aur vigyaan se
Vhed dala antrikash ko bhi, roket wayun se
Much pe baten badi badi, par dil abhi pashan se
Haasil sab kuch kar liya par, bach na sake abhiman se
Manav me manavta hogi to sirf guru ke gyan se
“Deep” milegi mukti to bas, rab ki hi pahchan se
poem by Deepak Kumar deep
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Kuch Naya Sa
Pee ke ladkhadana
aur ladkhada ke sambhal jana to saaki
Purani aadat thi,
Youn bin piye ladkhadana
aur ladkhadayee he jaana
yeh,
nayee bala hai.
Chot khakar dard me tadpna
aur tadap kar roo jana
to theek tha,
youn bina chot dard me chatpatana
aur chatpatahat mei chein pana,
yeh,
naya marz hai.
Jang me jeetna aur
uska jashn manana
Riwaz hai purana,
Youn bin lade sabkuch haar jaana
Phir haar ka jashn manana,
yeh,
Naya dastoor hai.
Kuch paana, aur paakar khona
Toh samajh aata hai,
Youn bin kuch paaye hi sab kuch khoo dena
yeh,
Naya sa ahsas hai.
Pee ke ladkhadana
aur ladkhada ke sambhal jana to saaki
Purani aadat thi,
Youn bin piye ladkhadana
aur ladkhadayee he jaana
yeh,
nayee bala hai.
poem by Anjali Kakati
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Tentacles of Time
Sadho Ye Murdon Ka Gaon
Peer Mare, Pygambar Mari Hain
Mari Hain Zinda Jogi
Raja Mari Hain, Parja Mari Hain
Mari Hain Baid Aur Rogi
Chanda Mari Hain, Suraj Mari Hain
Mari Hain Dharni Akasa
Chaudan Bhuvan Ke Chaudhry Mari Hain
In Hun Ki Ka Asa
Nauhun Mari Hain, Dus Hun Mari Hain
Mari Hain Sahaj Athasi
Tethis Koti Devata Mari Hain
Badi Kaal Ki Bazi
Naam Anam Anant Rehat Hai
Duja Tatva Na Hoi
Kahe Kabir Suno Bhai Sadho
Bhatak Maro Mat Koi
English Translation
Oh Sadhu This is the Village of the Dead
The Saints Have Died, The God-Messengers Die
The Life-Filled Yogis Die Too |
The Kings Die, The Subjects Die
The Healers and the Sick Die Too ||
The Moon Dies, The Sun Dies
The Earth and Sky Die Too |
Even the Caretakers of the Fourteen Worlds Die
Why Hope For Any of These ||
The Nine Die, The Ten Die
The Eighty Eight Die Easily Too |
The Thirty Three Crore Devatas Die
It's a Big Game of Time ||
The Un-Named Naam Lives Without Any End
There is No Other Truth ||
Says Kabir Listen Oh Sadhu
Don't Get Lost and Die ||

Perdess (A poem written in URDU)
Perdess kai hai tu kai janey…Aagan mera soona hai
Na koi humdam, na koi mukhlis…ye bhi koi jeena hai
Yaad sata-ey hai mujh ko jehan bachpan guzra pyar-oon mai
Uss deis ki mati ki khushboo aaj bhi hai fazaoon mai
Betay dinoon ki yadeen hain..aik khawab sa ab ye lagta hai
Kahan sey doon-oon tujh ko Maa..mera agaan kitna soona hai
Na koi chitty aatey hai aur na koi dastak deta hai
Kiss see ab faryad karoon…dil buhat ye roota hai
Iss des mai mera dana pani kyon kilha tu ne ae rab
Bechar geye meray chanay walay…kahan sey doond kay la-oon ab
Tanha iss safar mai hoon aur kathin hain saab rastay
Kisey kismet hai mery…Reham kar khuda ka wastay.
poem by Meena Mustafa
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!

Shabaab (YOUTH)
Waqt ki andhiyon me udta ek khwab hai,
Zeest ke nisab ka ek haseen bab hai,
Jahan ki taqaton ka jo bus ek jawab hai,
Han yahi shabab hai, han yahi shabab hai.
Dagmate hain qadam antheron aur ujalo me,
Fans ke rah gaya her shakh husn ke sawalon me,
Zikr hai tera subh o sham ishq karne walo,
Chalte hain rahon me bus apne hi khayalo me.
Her qaum ki azmat ka wo jo ek nishaan hai,
Her inqalab ka jo hai dil aur uski shaan hai,
Rah-e-haq me badhne ko yun to her ek qurbaan,
Hai Khuda ko bhe fakhr agar aya koi jawaan hai.
poem by Mohammad Muzzammil
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
