Sa Gabii
Ayaw kahadlok. Ang tingog sa linti
Tingog kana ni Tatay. Ang hagunos sa hangin
Tambag ka na ni Nanay. Ang kilat
Kihat kana ni Ibyang.
Katulog lang. Ayaw kabalaka kay niining
Nasod sa kalayo, ikaw ang tubig.
Sa imong balay sila mga anino
Lamang. Manglabay lang sila.
Ikaw ang tinood nga lawas.
Ug magpabilin ka.
Kon makakita ka og
Sigbin nga nagtuwad sa imong salog,
Ayaw kahadlok. Ikaw kana nga gisulaya’g
Lumping sa kahayag sa bulan
Ia imong bintana diin
Daghang lumot.
Basa ang siradora. Ayaw kahadlok
singot lang kana ug mga higala mo sila.
Tinuloan sa imong atop nga buslot.
Miulan na. Nagsugod na
Og tulo. Ayaw kahadlok
Nga ikaw mabasa. Miyukbo lang nimo
Ang langit. Gihatdan ka lamang
Sa daghang linya sa imong
Mga balak karong gabhiona.
Ug anaa na pod ang mga baki,
Pamatia. Nagsugod na og pangharana.
poem by Ric S. Bastasa
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
