Sa Silong Ay May Ulupong
Ang mansanas
sa kanyang pulang seda
ay marikit na nakaupo
at naghihintay mahubaran
sa kanyang porselana
at sa tamang oras
ang mansanas
ay nakalalasing at
nakalalason din
Ang mga susi
na ating hinahagilap
at patuloy na hinahanap
na tila gintong pilak
ngunit walang sapat na hugis,
tunog, bigat o kasarian
ang siyang magbubukas
ng mga kandadong
kanilang ring isinara
Ang mga kalapati at uwak
magkaiba ang kulay,
magkaiba rin ang iyak
ang bagwis ay mayroong
magkaibang ingay
at magkaibang lakas
ngunit sa himpapawid
sila'y magkahalintulad
parehong tumatakas, lumilipad
Ang batis, ang lambak,
ang mariposa, ang bulaklak—
Ang lahat ng bagay,
sa pagitan ng bakuran
ng pagka-sagrado at kabaliwan
ay mayroong palapag
kaaya-aya sa unang baytang
ngunit sa silong
ay mayroong ulupong.
poem by Norman Santos
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
