Tis Ekthromis (Greek poem)
ΤΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ
Αν κάπου γράφονται οι φιγούρες του χορού
φύλλων του ανέμου σε βουνού πλαγιές
κι απέραντα όνειρα πετάνε τ' ουρανού
και κυβερνούν απόλυτα παράλληλες ζωές.
Αν ταξιδεύεις και θυμάσαι τις τροχιές
στου ουρανού ιδανικές εικόνες χαραυγής
και όλα τα κλειδιά του αυγερινού ιαχές
Αγγέλων κι αναμνήσεων της εκδρομής.
Αν περασμένες σου χαρές χτυπούν την πόρτα
του λογισμού και τ' όνειρου και ζουν μαζί
με ανθισμένες μυγδαλιές κάθε χειμώνα
στα ακροδάχτυλα ψυχής ζητούν ζωή.
Του περασμένου σου χορού γράφεις κι αλλού
χορός των φύλλων σε ζητά, σε χαιρετά
Ν' ανέβεις, νάν' απέραντα τα χρώματα του νου
Νάναι απέραντες οι ευχές του αέρα στα μαλλιά.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Related quotes
Tis Ekthromis - Greek Sonnet
Της εκδρομής - Greek Sonnet
Αν κάπου οι φιγούρες του χορού,
φύλλων του ανέμου σε βουνού πλαγιές,
με όνειρα πετάνε τ' ουρανού,
και κυβερνούν παράλληλες ζωές.
Αν ταξιδεύεις πάλι στις τροχιές,
του ουρανού εικόνες χαραυγής,
με τα κλειδιά σε αυγινές ιαχές,
Αγγέλων και μνημών της εκδρομής.
Χαρές παλιές, ασπρόμαυρη γιορτή,
στον λογισμό και στ' όνειρο, ξανά,
απ' τ' ακροδάχτυλα περνούν ζωή.
Χορός των φύλλων πάλι σε ζητά,
Ν' ανέβεις, νάν' απέραντ' η ψυχή,
Και οι ευχές του αγέρα στα μαλλιά.
-
If somewhere the figures of the dance,
of leaves in wind on mountain slopes,
with celestial dreams fly above.
and predominate the parallels of lives.
If you travel back to the trajectories
of celestial icons in breaking dawns,
with keys when Aurora emboldens,
angels and memories of our excursion.
Old delights, a black and white feast,
within mentation and dream, once more,
through our fingertips transmit life.
Dance of the leaves again requests from you,
to ascend, to be boundless in your soul,
With the wishes of the wind in your comb.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
O Horos (Greek poem)
Ο ΧΟΡΟΣ
Ανάπλαση αέρινου ουράνιου χορού
αξέχαστος ο δρόμος ζωντανεύει
φιγούρες της ψυχής μα και του νου
η μνήμη πάντα στις γιορτές γυρεύει
Όσα μαζί γιορτάζαμε παντού
ξέχωρη αγκαλιά μας ανταμώνει
Δίνει στον άνεμο υπόσχεση κενού
Και δεν θα ‘ρθεις - ο άνεμος παγώνει
Ουράνιος χορός που από ψηλά
τραγούδι γράφει, πιο δικός μας του καιρού
Της τότε αντάμωσης φοράς τα γιορτινά
κι είσαι παιδί που έφυγε του άνεμου γι' αλλού
Και ο χορός μας λέγεται το τάνγκο του καιρού
Είναι του άνεμου χορός μα και του νου
Σα βρέχει και φυσά σ' αρχές αλλοτινού
γεμίζει μεσ' στα σύννεφα φιγούρες τ' ουρανού
Μαζί χορεύουμ' επουράνια σαν χθες
μαζί στροβιλιζόμαστε αέρινα, γελάς
Και σ' ανεβάζω απόλυτα σ' ουράνιες τροχιές
τόσο ψηλά χορός του ανέμου, μ' αγαπάς.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Agnis Genari (Greek poem)
ΑΓΝΗΣ ΓΕΝΑΡΗ
Πλοίο του χρόνου διάλεξες για τις νομές ανέμου
καλέσματα απρόσμενα σε πρώτα δειλινά
σε ξένους τόπους τις σιωπές θυμάσαι τώρα, πες μου
τις ώρες στα καλέσματα, ίδιες παντοτινά.
Τραίνο που έφυγε πολύ - σταθμός σε πρώτη νειότη
γραμμές που έγραψαν ξανά στο δρόμο σου - ξανά
μικρό παιδί δεκαεννιά, δρόμος πολύ δικός της
το ίδιο βλέμμα βόρεια το τραίνο ξεπερνά.
Μόρτης ανέμου ξέφυγες ονείρου εικοσιτρείς
να κυνηγάς το όνειρο, σταθμοί μιας εποχής
για ξεχασμένο, ολόλαμπρο χώρο μικρής γιορτής
στο κρύο του αμπέχωνου μιας θαλπωρής κρυφής.
Γενάρη στις εικοσιμιά, ανήμερα βροχής
εκεί θα στέκεσαι ορθός, στρατιώτης, νικητής
Όνειρο που στην πράξη του μονάχος θα σταθείς
και θάχεις να της πεις πολλά, πολλά της σιωπής.
Μικρό παιδί του σύννεφου, κινδύνευες να χάνεις
Κυνήγησες του πρωτινού, ολόγιομο φεγγάρι
Ευχή σου απανεμιά του δειλινού να φτάνεις
για τότε στη γιορτή Αγνής-μαρτύρων του Γενάρη.
Για κάθε βήμα του καιρού μικρό παιδί θα φεύγεις
Θα γράφεις μονοσήμαντες στιγμές χαιρετισμού
Γενάρη - Μάρτη να γυρνάς ρότα που ταξιδεύεις
άνεμο, χρόνο ή βροχή σε μπάρκο αποκλεισμού.
Χρόνος δικός του Αττικού, εκεί μόνος θα φτάσεις
όπως παλιά να ενωθείς μ' ανέμους του χειμώνα
ίδιο χιονόνερο αραιό που άπλωσες να πιάσεις
τα χέρια της δικής σου Αγνής - Γενάρη κι ανεμώνα.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Vrohi Tergestis (Greek poem)
BΡΟΧΗ ΤΕΡΓΕΣΤΗΣ
Τρόπος που βόρεια ξενυχτά, βροχή Τεργέστης,
Στους νόμους που μου γνέφουνε να ξαναζήσω,
βροχή μου λέει πως εκεί θα ξαναέρθεις,
στον ουρανό μου τη μορφή σου θ' αντικρύσω.
Αγάπη στη βροχή ψηλά, σύννεφο γκρίζο,
εσύ να με κοιτάς εκεί σε κάθε απόπλου,
Μικρές σταγόνες της ψυχής σου αυτό το λίγο
Ενός δευτερολέπτου αναλαμπή, βλέμμα του νότου.
Μικρές σταγόνες της ψυχής, βλέμμα του αέρα,
Βροχής καρδιά που έμαθε στοργές να υφαίνει,
Δικό σου γκρίζο τα' ουρανού για κάθε μέρα,
Αγάπη στην Τεργέστη ξενυχτά και ανασαίνει.
Ουράνια βροχή μου εσύ, γιορτή του ανέμου,
Μνήμες πολλές του Αττικού φροντιστηρίου,
Τεργέστη, μ' αγαπάς εκεί, σφύριγμα τραίνου,
Μόνος του τρόπου της βροχής αποχαιρετιστηρίου.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Theatro Skion (Greek poem)
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
Στο φως της πάνινης σκηνής το νου σου ξαγρυπνάς
τα βλέφαρά σου η σκηνή, ταξίδι απ' τις κλωστές σου
που αόρατα σε δένουνε όσο κι αν αντιδράς
Δευτέρες άλυτης ζωής, ως και τις Κυριακές σου.
(Κάτω απ' τα βλέφαρα στιγμές που ζήσατε μαζί,
την είδες μες την εκκλησιά με άλλον στο πλευρό της,
τα σήμαντρα της Κυριακής και λεμονιάς ανθοί,
κι εσύ ορκίστηκες αλλού να είσαι σύντροφός της) .
Σαν ένα θέατρο σκιών ξεχάστηκες νωρίς
θολή φιγούρα που ψηλά ανέβηκες χωρίς
να ξεχωρίζεις που πατάς, στ' όνειρο ή στη γης
να ξαγρυπνάς στην αύρα της σε μονοπάτια αφής.
Πηδάς ψηλά, χοπ χοπ, τα πόδια σου κουνάς σπασμωδικά
Αυτή κι εσύ στα βλέφαρα, παιδιά που όλο γελούν
και η ψυχή σου θέατρο, όλο χοροπηδά,
και ταλαντεύεται ψηλά, εκεί που όλοι κοιτούν.
Σαν Καραγκιόζης της σκηνής, ψηλά, ψηλά πηδάς
και μέσα σου ονειρεύεσαι νάσ' άνθρωπος απλός
βλέφαρα κι ύφασμα σκηνής, σκιά που κυνηγάς
κι όλο πετάς μέσ' στο πανί στο άλικό σου φως.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Horos ton fyllon (Greek poem)
ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ
Χορός των φύλλων στο μονάχο σκαλοπάτι της αυλής μας
Ερημωμένος πια του χρόνου μας και άλυτος χρησμός
Δε νοιάστηκε κανείς για τις σταγόνες της ζωής μας
που πια μονότονα κυλούν όπως οι ώρες κι ο παλμός
Μιας μακρινής αγάπης που ανατέλλει στο σκοτάδι
Της κάμαρης που γέλασες πριν χρόνια στη σιωπή
Αστέρια που παιδιά τα κυνηγάνε κάθε βράδυ
Σαν τα παιδιά κοιτάζουμε ψηλά μ' ένα γιατί.
Ζωή πλανιέται πιο ψηλά απ' όλες τις ζωές μας
Ο χρόνος είν' απέραντος στ' αστέρια κι απλωμένος
σαν μια κουβέρτα που ζεστά χαϊδεύει τις ψυχές μας
Κάθε σφυγμός κοιτά ψηλά στο χέρι αφιερωμένος.
Με τα φιλιά νάν' ξέμακρα, πιο μακρυά κι απ' τ' άστρα,
πνοή χειμώνα, παγωνιά στο σκαλοπάτι αγγίζει
με χρώμα παγωνιάς σκαλί, μαράθηκε η γλάστρα
και ο βορηάς πιο στις ψυχές ερημικά σφυρίζει.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Poreia pou tha zeis (Greek Poem)
ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΖΕΙΣ
Πορεία που θα ζεις μακρυά - τροχιά, ψυχή
Είσαι εκεί, της χαραυγής να ξαναζήσω
στιγμές που θα μπορώ να σ' αντικρύσω
Στο δρόμο της ψυχής νάσαι ζωή
(Πώς να μπορούσες νάσαι αυγή, χαρά κι αυγή) .
Με την πυξίδα του βορηά νύχτα να δείχνει
Με μια ιδανική τροχιά ψηλά στ' αστέρια
να οδηγώ απέραντα μεσ' τα νυχτέρια
Ορίζοντάς μου καταχνιά, νύχτα - ομίχλη
(Μορφή που είσαι ιδεατή βράδυ μου ανήκει) .
Άνεμοι αγκαλιά κι εσύ, πρωινό σκοτάδι
Με μια πυξίδα του βορηά, συ στις γιορτές μου
απέραντη κι απόλυτη για τις ζωές μου
Δώρο δικό σου η τροχιά και ένα χάδι
(Για πάντα δείχνεις κάπου εκεί, εκεί για βράδυ) .
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Mnimes Aprili (Greek poem)
ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΡΙΛΗ
Μνήμες πρώτες κι αντάμωσες παληού δικού σου Απρίλη
Θυμάσαι στη βροχή;
Με το ποδήλατο κι όπου ο ήλιος ν' ανατείλει
προσκύνημα στο Σούνιο, χρόνων δεκάξη αρχή.
Δρόμοι όπου κρατιόσουνα οριακά στη βιάση
του πρώτου σου καιρού
ταξίδι τον ορίζοντα πάει να ξεπεράσει
κι αρχές που ηχούν αντάμωση τώρα του τότε νου.
Ξεμάκραινες τις Κυριακές ιδανικά κι απ' άκρη
στην άκρη του βορηά
με συντροφιά τ' ανέμισμα κι όπου ανέμου δάκρυ
κι εικόνες μεσ' το βλέμμα σου να ζεις μακρυά.
Ωσότου τότε πρόφταινες τις ώρες ν' αντικρύσεις
γιορτή ή Κυριακή
Να συντροφέψεις άτρωτα κι αδιάστατα να ζήσεις
Σε θύμησες απόμακρες του αέρα απονομή.
Τροχιές που απάνταγες σκοπούς καθώς και μεσημέρια
και συντροφιές καλές
κι ύψωνες μες τον άνεμο - χαρά - τα δυό σου χέρια
τα λάθη νάτανε σωστά, και οι τροχιές γιορτές.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Hioni (Greek poem)
ΧΙΟΝΙ
Χιόνι και γύρω ερημιά να μας τυλίγει
Σε χρόνους της απόκρισης, στο βουητό του ανέμου
Έρχεσαι μέσ' στον άνεμο και ξανασμίγει
η φωνή μου και τ' αλαργινό σφύριγμα τραίνου.
Χιόνι που πέφτει σα σιωπή και μας τυλίγει
Χρόνια σε ψάχνει το ταξίδι μου στο χρόνο
κι ελεύθερα στον άνεμο η φωνή μου ξανασμίγει
με τη φωνή σου - κι ο παλμός μου αναπτύσσεται στο δρόμο.
Στο δρόμο που ξανοίχτηκες για να γυρίσεις
καιρός κυκλάμινου, πλανήθηκες πολύ
για να μιλήσεις στη ζωή, φτερά ν' ανοίξεις
να μ' αγκαλιάσεις στ' όνειρο και στη σιωπή.
Χιόνι που πέφτει κι ερμηνεύει τη μορφή σου,
να αλαργαίνει μέσ' στον άνεμο, στην ερημιά,
να στροβιλίζεται, να με κρατά μαζί σου
κι ας φεύγεις μέσ' στον άνεμο παντοτινά.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Efhi (Greek poem)
ΕΥΧΗ
Πόσες στεριές μ' ένα σκοπό γυρίσαμε μαζί,
Αιώνια ταξιδεύοντας - στιγμές του αποσπερίτη,
Τόσα σημάδια από στιγμές σε κύκλους και σιωπή,
Πορεία με το νοητό που μούδωσες διαβήτη,
(τόσο μακρυά και απρόσμενη στου ονείρου τη γιορτή) .
Καλό τιμόνι να κρατάς σε ρότα αληθινή,
Θυμάσαι; Σε περίμενα - αυλή Πολυτεχνείου,
Καλό τιμόνι σταθερό στου ανέμου τη βροχή,
Ευχή που απλώνεται παντού σα συντροφιά του κρύου,
(Κρυφή πυξίδα νοητή - ανείπωτη ευχή) .
Ιδανική, Ανάλλοιωτη σε κράτησα κι Αγνή,
Τη σκέψη σου για φυλαχτό χτίζοντας τις σιωπές,
που απλώνονταν ολόγυρα και γέμιζ' η ζωή,
Μονάκριβη ολομόναχη στων άστρων τις τροχιές,
(Μονάχη συντροφιά εσύ σχεδόν αληθινή) .
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Flevari Omihli (Greek poem)
Τεργέστη. Και του Φλεβάρη ομίχλη μου πυκνή
να περιμένεις τον καιρό σου να περάσει
Με κράτησες στου νου το εικονοστάσι
Πρώτη χρονιά φοιτητική - συ μακρινή.
Σε περιμένω - έστω, ξέρω πως δεν θάρθεις
αποκλεισμένη στην ομίχλη κάθε άκρη
Θωριά μου του Φλεβάρη δεν θα γράψει
Αγαπημένη σου το κύμα της καρδιάς της.
Έπιασα γνωριμιά με κάτι ναύτες
από γκαζάδικο - μου λένε ιστορίες
για φοβερούς τυφώνες, καρχαρίες
του Ινδικού, ρότες στους χάρτες.
Τρεις μήνες πήρε η γλώσσα να τη μάθω
Νύχτα Φλεβάρη πια μου έρχεσαι εκεί
Ιδανική, ερημική στου χρόνου μου ζωή
Με συντροφεύεις κι είσαι η αγάπη που δεν θάχω.
Φλεβάρη, ομίχλη, τα παιδιά στην Plazza Unita
στην Trattoria Ελληνική παρέα φοιτητική
Σου γράφω αυτό το γράμμα, είσ' εκεί
απ' την ομίχλη με καλείς με μια αγκαλιά.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
Marriage: A Pompous Celebration
Marriage is the pompous celebration of love,
It is about struggling and feasting together until the final call from above.
Le mariage, c'est la pompeuse célébration de l'amour,
C'est lutter et fêter ensemble jusqu'au dernier jour.
O casamento é a celebração do amor pomposo,
É tudo celebrar e lutar até o último dia.
Celebrato matrimonio gloriosus amor,
Tota celebrat usque ad ultimum diem pugnare.
El matrimonio es la celebracion pomposa del amor,
Es tambien la oportunidad de celebrar con mucho calor.
Il matrimonio è la celebrazione dell'amore pomposo,
E 'tutto celebrare e combattere fino all'ultimo giorno.
Die Ehe ist die pompöse Feier der Liebe,
Es ist alles zu feiern und kämpfen bis zum letzten Tag.
Ο γάμος είναι ο πομπώδης γιορτή της αγάπης,
Είναι αγωνίζεται για γλέντι και μαζί Μέχρι την τελική κλήση από πάνω.
Kasal ay magarbo pagdiriwang ng pag-ibig,
Ang lahat ng ito ipagdiwang at labanan hanggang sa huling araw.
Ndoa ni sherehe pompous ya upendo,
Ni wote kusherehekea na kupigana hadi siku ya mwisho.
婚姻是華而不實的愛的節日，
這一切都慶祝和戰鬥，直到最後一天。
結婚は、愛のもったいぶった祭典です
これは、すべてのお祝いと最後の日まで戦いです。
Ամուսնությունն է վերամբարձ տոնը սիրո,
Այն ամենն տոնել եւ պայքարել մինչեւ վերջին օրը:
Maryaj se selebre lanmou tet kale,
Se goumen ak fete jouk sa kaba.
P.S. Congratulations to Tania & Donny Morano.
poem by Hebert Logerie
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!